عجیب

زندگی چیست...؟نه تو می مانی، نه اندوهو نه هیچ یک از مردم این آبادیبه حباب نگران لب یک رود قسمو به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشتغصه هم میگذردآنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماندلحظه ها عریانندبه تن لحظه خود جامه اندوه مـپوشان هرگززندگی ذره كاهیستكه كوهش كردیمزندگی نام نکویی ستكه خارش كردیمزندگی نیست بجز نم نم باران بهارزندگی نیست بجز دیدن یارزندگی نیست بجز عشقبجز حرف محبت به كسیورنه هر خار و خسیزندگی كرده بسیزندگی تجربه تلخ فراوان دارددو سه تا كوچه و پس كوچه و اندازه یک عمر بیابان داردما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم ... نظام ، پنجشنبه نهم فروردین ۱۴۰۳ ، 15:56 عجیب...ادامه مطلب

 

... و ما گاهی به پوچی, می رسیم

و سخت گرفتار و سردر گم

مثل این روزهای من

و چه سخت است بیرون امدن از سردرگمی

 

عجیب...

 

نوشته هایت را می خوانند

از شوق کلماتت به پرواز در می آیند

و تو را به خاطر بوسه ای از سر حقیقت

محکوم می کنند

و تو خود نمی دانی به کدامین راه بروی؟؟؟؟

عجیب...

 

بی‌قرارم

و سخت اشفته

خسته‌ام

و سخت دل شکسته

بیچاره‌ام

و سخت وامانده

و چه کنم در روزگاری که مردمانش به تنها گذاشتن زبان‌زدند

 

عجیب...

 

زمستان به نیمه رسیده

و دلی که هنوز برای نو شدن سخت دست و پا می زند

زمستان به نیمه رسیده

و افسوس که ما هنوز در میان کینه ها گم شده ایم

درختها عریان شده اند و کوهها سپید

و هزار اشک که دلهایمان هنوز سفید نگشته است

زمان چندانی نمانده برای آشتی با خودمان

برای شروعی دوباره

صاف کن دلت را

و روحت را نفسی تازه بدم که عشق در راه است.

عجیب...

از ان روزهایی است که همه درها بسته است

و من در گرداب تشویش و نگرانی سردرگم

گره ای سخت که شاید باز شود

و سوسوی امیدی برای باز شدن این گره

چشمانم منتظر است

تا راه عبور نمایان شود

و من چه سخت محتاج این عبورم

عجیب...

تولد تکرار امیدواری خداوندی است

اما من نمی دانم که امیدوارم باشم یا نه؟

نمی دانم که خدا به من امید دارد یا نه؟

حسی عجیب و غیرقابل توصیف

اما با این حال

تولدم مبارک

عجیب...

 

می دانم ایراد کار کجاست

خوب می دانم که خودم اشتباه کردم

اما واقعا ایا این حق من است

خوب می دانم گرفتاری امروزم عذاب گناهان بیشماری است که کرده ام

اما خدایا تو ببخش

تو بگذر. رحم کن بر بنده حقیرت که جز تو کسی را ندارد

ما گناه می کنیم اما امید به رحمت تو داریم.

رحم کن رحم کن رحم کن

عجیب...

  روز عجیبی بود خواب دوستی که امید را در من زنده کرد و اتفاقی شیرین که ارامش را در وجودم جاری ساخت اما می ترسم از فردایی که شاید همه اینها خیال باشد و باز من می مانم و کوهی از ناامیدی که خوب می دانم ناامیدی گناه است و از تو می خواهم خدای مهربانی تویی که می گویی جز تو جای دگر نرویم چشمانم به دستان پر عجیب...ادامه مطلب

 

دوست دارم جوابم را رک بدهی

بدون پس و پیش

بدون تعارف

راحت به من بگو

سرنوشت پر از ابهام مرا

درست می شود؟

همین فردا؟

ارامم کن

فقط همین

 

عجیب...